Kinderen krijgen, sorry zeggen voor fouten die je niet zelf hebt gemaakt, vliegschaamte en minder vlees eten: de discussie over hoe je als individu je verantwoordelijkheid kunt dan wel moet nemen in de klimaatcrisis is losgebarsten. Ook theatermakers Yinka Kuitenbrouwer en Zarah Bracht stellen dit aan de kaak in hun voorstellingen Morgen werd alles anders (Kuitenbrouwer) en Being Wrong And How To Admit It (Bracht). Een tweegesprek over de kwestie van verantwoordelijkheid nemen in het theater ten tijde van een wereldwijde crisis.
Wat betekent het eigenlijk om verantwoordelijkheid te nemen?
Bracht: ‘Ik denk dat verantwoordelijkheid nemen betekent dat ondanks dat iets onaangenaam is of je een barrière ervaart, je dat toch overkomt voor een hoger doel of principe. Soms is dat heel politiek of speelt het zich af in de publieke sfeer, maar het kan ook heel persoonlijk zijn.’
Kuitenbrouwer: ‘Ik sluit me daarbij aan. In de thematiek van voorstellingen kan verantwoordelijkheid een heel groot gewicht hebben, maar het zit ook in kleine dingen. Bijvoorbeeld wanneer je iemand aanspreekt op bepaald gedrag, of simpelweg het eten op tijd op tafel zet. Er voor elkaar zijn, dat is verantwoordelijkheid nemen.’
Dit is een fragment. Het volledige interview is te lezen in het Makersboek van Festival Cement, dat je hier online kunt lezen vanaf bladzijde 46.
Beeld: Jeroen Nissen